Szczerze przyznam, że wolę prozę od poezji, ale od poezji Wisławy Szymborskiej nie wolę Nic. Tomik „Chwila” jest dla mnie szczególny. Gdy do niego wracam, zawsze któryś
z wierszy do mnie „przemawia”, opisuje stan mojego nastroju lub uderza mnie niegasnącą aktualnością. Tak jest i dziś. „Jacyś ludzie” opisuje losy emigrantów, ludzi którzy z powodu wojny muszą opuścić swoje domy, swój kraj. Wiersz z 2002 roku obrazuje obecne problemy świata. Czyż to nie świadczy o wielkości tej poetki?
Autor recenzji: Kamila Sośnicka
