W wielu recenzjach tej książki kobiety pisały, że one tak by nie mogły – zamienić wolność, miłość, fascynację na małżeński układ, dostatek, brak konieczności pracowania, ale i możliwości decydowania o większości kluczowych spraw. Po lekturze książki oraz głębszych przemyśleniach, doszłam do wniosku, że wcale niemały odsetek polskich kobiet jednak tak robi.
„Z miłości? To współczuję” to debiut literacki Agaty Romaniuk nastawiony przede wszystkim na przedstawienie życia uczuciowego kobiet, pożycia małżeńskiego społeczeństwa, wciąż kwitnącego handlu młodymi dziewczynami (a nawet dziewczynkami) i podmiotowemu traktowaniu płci pięknej. Wszystkie wysłuchane przez Romaniuk historie w subtelny sposób odkrywają także tło polityczne, gospodarcze i społeczne Omanu.
To, za co również cenię reportaże Agaty Romaniuk, to niebywała jak na debiutantkę zdolność nienarzucania własnych opinii, dystans, obiektywizm.
Na koniec przytoczę słowa Cezarego Łazarewicza idealnie opisujące książkę: „Może nie jest to najlepszy przewodnik po Omanie, ale na pewno najlepszy po omańskich duszach, namiętnościach, skrywanych marzeniach…”
Kamila Sośnicka
